Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

Και εδειχνε τοσο καλος

 Τον παρατησε η γυναικα του 

οι δυο κορες του δεν θελουν ουτε να τον δουν

εδειχνε τοσο καλος ανθρωπος 

ποιος ξερει τι εκρυβε τοσο καλα για χρονια

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2024

Ο σπορος

 

Εδω θα σταθεις

                    θα τα δωσεις ολα 

 θα πιασει ο σπορος που βρηκες 

                                                θα γινει δεντρο.

Εγινε κακτος .

                    ο σπορος. 

Κακτος ηταν 

             αυτο εγινε.

Ενας μεγαλος κακτος με αγκαθια που πονανε



 

 

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024

Φως

 



Οχι δεν μαθαινω να ζω μονος μου

Χρονια τωρα ειμαι μονος μου

περιτριγυρισμενος απο σκιες

σιωπηλες παρουσιες

παντα στο αλλο δωματιο

πανω , κατω , διπλα

δεν μαθαινω τωρα τη μοναξια.

Τωρα η μοναξια αποκαλυπτεται

Οι σκιες διαλυονται μεσα στο φως

Η σιωπη δυναμωνει

γινεται εκωφαντικη

Φλεβαρης 2023

 Και κει στο λαικο ταπεινο καναπε 

ειχα το σωμα του ερωτα ειχα τα χειλη 

τα ηδονικα και ροδινα της μεθης 

τα ροδινα μιας τετοιας μεθης που και τωρα 

που γραφω

πριν χαραξει ακομα

μεσ το σπιτι μπροστα στη φωτια μεθω ξανα

κρυο ηταν το απογευμα και συ

μολις ειχες ξυπνησει ζεστη ακομα 

στης προσμονης το χαδι

αργα σε ανοιξα και χαθηκα στην αρμυρα σου

γευτηκα τη γη αναμεσα στα σκελη σου

ακουσα το τραγουδι των βογγητων της ηδονης 

αγαπη μου πεταξα και στη γη κατεβηκα ξανα 


Το σπιτι

 



Το σπιτι

Εικοσι εφτα χρονια το εχτιζα με αφοσιωση

Κοντρα στους σεισμους που το συνταραζαν συνθεμελα

                            στολιζα τους τοιχους με ομορφους πινακες

Ακολουθουσα απο δωματιο σε δωματιο τα βηματα των φευγαλεων σκιων  

Εστηνα αυτι σε μελωδιες και μουσικες 

                                                            που ηρεμουσαν την ψυχη μου

Και ηρθε ο μεγαλος σεισμος που το σωριασε στη γη

Χαθηκαν οι ζωγραφιες οι μουσικες και οι σκιες 

                                                        που ειχα φτιαξει.

Στεκομαι σε ενα σωρο μπαζα 

                                τωρα στο τελος της ζωης μου

Και καταλαβαινω πως παντα εδω ειμουν απο την αρχη

Τις σωριασμενες πετρες και τα σιδερα 

προτιμουσα να βλεπω για σπιτι

Τις νυχτες της μοναξιας

                                 τις φωτιζα με το φως της φαντασιας μου

και εφτιαχνα γιορτες χαρας ολοφωτα γλεντια 

αιθουσες γεματες κοσμο που γελουσε και τραγουδουσε

Πηγαινα περα δωθε τα συντριμια ο τρελος

                                         και νομιζα πως χτιζω

με συντροφια τα φαντασματα 

                                    σκιες συντροφια στον μοναχικο μου κοσμο.

Ο μεγαλος σεισμος δεν γκρεμισε το σπιτι 

                                                                που ποτε δεν υπηρχε.

Απλα με ξυπνησε απο τον βαθυ μου υπνο.

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2024

Ιβαρι

 Βλεπω να τρεχετε κυμματα στο Ιβαρι

βιαστικα 

            να προφτασετε

Νιωθω τη ροη σας μεσα μου 

                                        την αρμυρα του ερωτα 

του ανεμου την ανατριχιλα

Ακουω τον ουρανο ζεστο πανω μου 

                                                καλοκαιριατικο τραγουδι των συννεφων

με παρασερνει ο ιδρωτας του σε παγωμενα νερα πανω στο βραχο

με γυρνα στη γευση του κριταμου

                                                στην μυρωδια τ αλατιου πανω στο δερμα 

ζεστο καλοκαιρακι μου τι ταχα κρυβεις μεσα σου

                                                                    με το εκτυφλωτικο διαφανο φως σου;

Ενα παιδικο χαμογελο;

                                    το ραχατι της γατας πανω στα σεντονια;

τη μουσικη μεσ το σκοταδι που επαιξες με το κορμι μου;

Αφηνω το βλεμμα να πλανηθει 

Γεμιζω Ιονιο , λιοδεντρα , σπιτια ,στιγματα κοκκινες σκεπες

Πιανω ξανα τις λεξεις 

                                πεταλουδες στον αερα  

                                                                 απαλα στα δαχτυλα    

σκονη οι εννοιες και οι εγνοιες 

σκονη στα δαχτυλα του μεσημεριου

τις τριβω απαλα και το χαρτι χρωματιζεται

το λευκο χαρτι της Λευκαδας

πολυχρωμος καμβας , χαρας ονειρο

τουτο το καλοκαιρι δωρο ειναι 

ξεκινημα ειναι

22 χρονια μετα την Αλονησο

 Φυτευω καροτα στον κηπο σημερα

Μπροστα στο τζακι στρωματσάδα θαρθει το βραδυ ενας λαγος να τα φαει.

Η οικογενεια Κ αποφασισε το ονομα να ειναι Φοιβη

Το ονομα Ηλεκτρα ομως για παντα 

                                                μεσα μου θαναι η θαλασσα στην Αλονησο

οι αστραπες οι βροντες η φωτια μεσ το σκοταδι τ ουρανου

                                                                                θαναι το ονειρο ενος παιδιου

σπιτακια ασπρα σκαρφαλωμενα στο βραχο

                                                                    το ξυπνημα του σεισμου

το βιαστικο πλησιασμα στην κλειδωμενη πορτα 

το ονομα Ηλεκτρα 

                            ειναι το καλοκαιρι περσι

                                                                το τυρκουαζ της θαλασσας 

η αγρια πανσεληνος της μοναξιας

                                                ο Βορριας που ηρθε απο το Αγ Ορος 

ενα δωματιο χωρις παραθυρα

                                                μια αγαπη απεραντη

Δεν ξεχνω 

Μετα την Αλονησο ηρθε η Σκοπελος της οικογενειας Κ.

                                                                        *********

Λεωνιδας ειναι επτανησα 

κυπαρησια και ελιες  , ολες οι αποχρωσεις 

                                                                του πρασινου

Επρεπε να σου διαβασω ενα ποιημα 

                                                        για ναρθει το μωρο

επρεπε τα ματια σου να γεμισουν 

                                                    μια θαλασσα ευτυχιας και γαληνης 

επρεπε να χαθω μεσα σου σουσουραδα μου 

                                                                    για να ανοιξεις 

και μετα προφιλ στο τζαμι της πορτας 

ειμαι δεν ειμαι ....

η κυρια Βασιλικη το ειπε

Ναι εισαι 

αγαπη μου.

******

Φως

Το φως πανω απ ολα 

                                μεσα σε ολα 

καιτο γαλαζιο των ματιων σου

της θαλασσας και τ ουρανου

*******

Ειναι ενας αερας 

                    χτες και σημερα

ενας βοριας δυνατος

να σου παιρνει το μυαλο

και να το ταξιδευει

πανω στην αφρισμενη

θαλασσα

*********

Ο ουρανος της νυχτας  

                                εσπασε 

σε χιλια κομματια 

αστερια τα ονομασανε 

                            και με τυφλωσε 

*******

Κοιταζω απ το παραθυρο

Ειμαι ψηλα και κατω μου 

το Αιγαιο

ηρεμο ,θυμωμενο,ζωντανο 

μου μια ψιθυριστα 

ηρεμα ηρεμα 

κι αλλο κι αλλο 

πιο βαθια πιο γλυκα πιο απαλα 

με ρουφας μεσα σου 

θαλασσα μου

******

Οι αποχρωσεις 

του πρασινου του τυρκουαζ

του μπλε και του γαλαζιου

το λευκο που σε τυφλωνει 

το ψιθύρισμα της θάλασας 

σα γατα που γουργουρίζει

κατω απ τη παλάμη σου

τα μπλουζ του μεσημεριού

Μια καλή αρχη για να περιγράψω το Πατητηρι

*******