Μπορεις να
βαδισεις ελευθερα τωρα
με γυμνα
ποδια
πανω στα γυαλια
που εσπασες
Χαιρεσαι;
Νιωθεις
καλυτερα; Ολοκληρη ; Απαλαγμενη;
καινουργια μερα , καινουργια αρχη;
Χαιρεσαι για
οσα δημιουργησες για σενα και για μενα;
Γραφεις
ποιηματα με το αιμα
απο τις γυμνες πατουσες σου που σκιζουν τα γυαλια του
χωρισμου;
Σκληραινεις
και χαμογελας βλεποντας με κομματια;
Ξεπερασες 27 χρονια;
Διαλογος αναμεσα στην Πανσεληνο του 1985 και του 2024
Πανσεληνος 2024
Μην περιμενεις
τιποτα
Κανεις δεν θα
μιλησει ο ηχος ειναι νεκρος
Μονο το ρολοι της ΔΕΗ γυριζει
και οι σταγονες του πετρελαιου στην σομπα
σημαδευουν μια αλλη πραγματικοτητα που κυλα ακομα.
Κανενας δεν θα ερθει
Ο χρονος ειναι
νεκρος.
Στο δωματιο γυρνουν εικονες και φαντασματα
Οι κορες μου μωρα που εχουν χαθει για παντα
ο πατερας μου τυφλος και μονος
η μανα μου να σκονταφτει στα μισοτελειωμενα πλακακια
και τωρα εγω η συνεχεια ολων αυτων.
Πανσεληνος 1985
Μιά γιορτή για να ησυχάση το φεγγάρι στων Βερβερίνων την παραλία
Ναί,χτές βράδυ
λίγο πρίν τα μεσάνυχτα,παραμονές πρωτοχρονιάς
τίναξα
τα χέρια μου ψηλά
την θάλασσα
ειδα να ειριδίζεται στο φώς της πανσέληνου
και ουρλιαξα
ουρλιαξα απο ηδονή
με το κορμί γυμνό αγκαλισμένο στης θάλασσας τα χάδια
με τη φωτιά εξω στα βότσαλα πηγή ζωής
σε σένα μαγικό φεγγάρι ουρλιαξα
και χόρεψα και δόθηκα
σε σένα θάλασσα μου
σε σένα αστέρι,φωτιά
σε σένα αγέρι
συμφιλιωμένος με τους φόβους
την τρέλλα τη μοναξιά
με τ αγρίμι μέσα μου.
Για λίγο χτές βράδυ
πληρότητα
Ξύπνησα μέσα στο σκοτεινό δάσος των σκέψεων.
Κοιτώ την ανατολή
αλλη μια μέρα χωρίς χρόνο
χαράζω το γυαλί
το χάραμα θα ειναι πάντα εδώ οταν θα εχω φύγει
