Αυτο που μ αρέσει στον Μίτικα ειναι οι στρογγυλεμένες μορφές των χαράδρων του αυτη η ελλειψη γωνιών και ασυνέχειας .
Ειναι σαν γυναικεία πόδια αφημένα νωχελικά μέχρι την θάλασσα που βρέχει τ ακροδάχτυλά τους.
Ειναι αυτο το εκτυφλωτικό γαλάζιο πάνω απ την κορυφογραμμή και το σκουρο μπλέ της θάλασσας μέχρι εδώ το περιγυάλι της Λευκάδας,
Ειναι κάτι τοπία που χαράζονται στο μυαλό για πάντα ,ενα απ αυτά ο απαλός Μίτικας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου