Τήλος το εγκατελειμένο χωριό

1985
Ειμαι ενα εξωτικό νησί

Από εκείνα με τα φοινικόδεντρα και τα μάγκος
Πολλοί περπάτησαν στις μακρυνές αμμουδιές των λόγων μου αλλά ελάχιστοι διέσχισαν
το φράγμα της πυκνής βλάστησης που με καλύπτει.
Και εγώ ο ιδιος τρομάζω τη νύχτα απ τους φωσφορισμούς της θάλασσας τριγύρω και τους ηχους των αγριων ζώων στα σπλάχνα μου.
Απο εκείνο το ηφαίστειο στη μέση υπαρξης μου,που ξυπνά κάθε φορά μετά απο αιώνες νάρκης ,ξερνώντας φωτιά και πυρακτωμένα βλήματα
απειλή για κάθε ζωή που με ορίζει.
Αυτό το ηφαίστειο κρύβει μέσα του τ αστρα που ζωγραφίζουν ασημιές φιγούρες στον ουρανό κρύβει μέσα του το πλαγκτόν που φέγγει βαθιά στο πέλαγο.
Ειμαι ενα ανεξερεύνητο νησί
Στίς παραλίες μου ειναι θαμμένα οπλα σκουριασμένοι θησαυροί παλιών πειρατών
κρανία ανθρώπων αδικοχαμένων ,λέιψανα ναυαγίων και
μυνήματα μέσα σε μπουκάλια καλά σφραγγισμένα
ετσι που το πέρασμα. του χρόνου να μη χαλά τον αέρα που φυλακίστηκε μέσα τους.
Κάποιοι εσκαψαν στις ζούγκλες μου να βρούν πολύτιμα ορυκτά και πλούτο απογοητευμένοι εφυγαν και εγώ ξανάκλεισα τις πληγές με τον καιρό.
Βαθιά μες τη καρδιά μου κάτι τριγυρνά
Ζώο πολυκέφαλο με μάτια γαλαζοκόκκινα και κορμί μαύρο στιλπνό και φοβερό.
Ειμαι ενα νησί